Ik was ZZP-er, handelend onder de naam S²eP². Onder die laatste naam was ik ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.

IT consultant en docent

Ik ben bij toeval in de IT gerold – en ik heb altijd in de Unix hoek gezeten. Ik studeerde eigenlijk geschiedenis aan de Vrije Universiteit. Ik werd student-assistent en kreeg onder meer als taak om onderzoeksdata in de computer te stoppen. Na een tijd wist ik zoveel van de toenmalige systemen en software dat ik besloot IT als bijvak te kiezen. Ik wam terecht bij Andrew Tanenbaum, hoogleraar informatica aan de VU, en een van de grote namen in de Unix wereld. En zo rolde ik in het Unix/Minix en (later) Linux wereldje.

Uiteindelijk heeft mijn expertise altijd op het gebied van Unix en later ook Linux gelegen. Rond het jaar 2000 kwam daar data-opslag (storage) bij: de HP XP, P9500 en 3PAR disk arrays. De laatste grote opdrachten die ik gedaan heb waren voor KPN. Ik heb daar vanaf 2015 eerst een aantal keren de  cursus Introduction OpenStack gegeven. Die waren dermate succesvol dat KPN mij verzocht (ze wilden echt mij hebben en niemand anders) om voor hen een cursus Introductie Netwerk Virtualisatie te geven. Dat werd een eendaagse cursus – echt een introductie dus – die zo succesvol was dat ik hem uiteindelijk meer dan 50 keer gedoceerd heb. Dat was een leuke afsluiter van mijn carrière.

Carrière

NCR

Ik ben mijn carrière begonnen als opleider bij NCR, toen dat nog een algemeen computerbedrijf was. Eén van de bedrijven in de BUNCH – de 5 bedrijven (Burroughs, Univac, NCR, Control Data en Honeywell) die indertijd probeerden IBM naar de kroon te steken. Waar zijn ze nu?

Ik kwam daar precies op tijd om de introductie van geldautomaten in Nederland mee te maken. Eén van mijn grote helden is de NCR verkoper die jarenlang bij de toenmalige Postbank zo ongeveer op de stoep heeft gelegen: of ze niet alsjeblieft een geldautomaat wilden proberen. In 1985 was het zo ver en toen ging het ineens heel hard. Grappig genoeg nam die verkoper toen ontslag: dat was geen verkopen meer, dat was prijsschieten. Voor mij, als broekie, was het een geweldige tijd, dat pionieren met geldautomaten – die nog altijd een allermerkwaadigste mengeling van mechanica, electronica en software zijn.

NCR was geen typisch Amerikaans bedrijf. Al in de jaren ’80 was daar niet alleen sprake van “shareholders”, maar veel meer van “stakeholders”: de omgeving, het personeel, de leveranciers, de klanten en ja, ook de aandeelhouders, telden allemaal mee. Dat idee zie je nu weer mondjesmaat terugkomen, bijvoorbeeld als mens- en milieuvriendelijk ondernemen. Dat gaf een sfeer waarbij ik me goed thuis voelde. Rond 1989 werd NCR overgenomen door AT&T, en als je toen één voorbeeld van typisch Amerikaans aandeelhouderskapitalisme mocht noemen dan was het wel AT&T. Dus ik hield het voor gezien. Ik heb toen een korte tijd bij Incontrol Management Consultants gewerkt, dat werd geen succes. In 1993 heb ik een half jaar lang in North-Carolina gestudeerd aan Wake Technical College.

Eigen baas

Toen ik terugkwam uit de Verenigde Staten ben ik voor mijzelf begonnen. Eerst als trainer, later als trainer en consultant. Ik heb als freelancer trainingen gegeven voor Sun Microsystems, Hewlett-Packard (thans HP Enterprise), Accenture, Global Knowledge en (na de overname van Sun door Oracle) voor Oracle. Tot aan ongeveer 2001 was ik vooral druk met Solaris en HP-UX en alles wat daarbij hoort: clustering (MC/Serviceguard en Sun Cluster), network administration en security. Ik ben altijd wel actief gebleven in die hoek: later vooral met tuning en trobleshooting opdrachten. Ik was de enige in Nederland die cursussen kon geven over DTrace, het Solaris debugging tool waarmee je werkelijk in de ingewanden van een grote computer kon kijken (en die kon kortsluiten, als je niet oppaste). Ik was niet erg gelukkig met het bestaande cursusmateriaal, dus ik had zelf een aantal slides gemaakt, die ik aan mijn cursisten uitdeelde. Ik gloeide van trots toen mijn ex-cursisten van een groot communicatiebedrijf tegen een van mijn collega’s zeiden: “die man is zò goed, die heeft er een boek over geschreven.” Niet waar, maar wel leuk dat ze die indruk hadden.

Storage

Unix draaide in 1976, toen ik ermee begon, hoofdzakelijk op minicomputers als de NCR Tower en de DEC PDP-11. Later kwamen Sun Microsystems en Apollo (dat werd overgenomen door HP) uit met workstations. En weer later groeiden de commerciële Unix dialecten uit tot typische operating systems voor servers. Al die ontwikkelingen heb ik meegemaakt – dus ik groeide mee van de tekenafdeling naar het datacenter. Vanaf 2001 kwam daar voor mij data-opslag (storage) bij. Ik begon meteen maar met het grootste wat er toen was – de Hitachi Lightnings en de HP XP series. Ik was als een van de weinige onafhankelijke consultants in Nederland expert op het gebied van de HP XP/HP 9000 lijn, maar ik kende ook de HPE 3PAR lijn goed en ik kon u “alles” vertellen over de Oracle Sun ZFS appliances. Nu allemaal al weer nostalgie.

Cloud

Helemaal op het eind van mijn carrière kreeg ik intensief te maken met “de cloud”. In eerste instantie, rond 2013, was dat begrip nog helemaal niet uitgekristalliseerd. Maar iedere grote organisatie was geïnteresseerd in wat toen wel (en nog steeds, geloof ik) “serverless computing” genoemd werd. Of “elastic computing”. Nou, dat vergde wel enig omdenken! Het idee dat je je systemen niet meer in je eigen datacenter hebt staan, dat iemand anders de beveiliging doet, vergde wel wat inmasseren. En al helemaal dat je geen hardware of diensten meer koopt maar ze huurt, soms voor maar een paar uur, en dat je die configureert vanuit een catalogus … Dat was toen nieuw. Ik werd door HPE gevraagd om me daarin te verdiepen. (“Jij kent Linux en je kent Storage. Je hoeft alleen nog maar even Netwerken bij te leren.”) Ik ben toen een tijd lang heel fanatiek bezig geweest met OpenStack, de Open Source cloudoplossing. In het begin kon je als individu de ontwikkeling daarvan nog volgen.

Toen KPN zocht naar oplossingen om (dure) gespecialiseerde netwerkapparatuur te virtualiseren in de cloud hebben ze mij gevraagd of ik daar een eendaagse cursus over wilde maken. Ik had toen al een aantal cursussen over OpenStack voor KPN architecten gegeven, dus ze kenden me. Ik was zeer vereerd dat ze expliciet mij wilden hebben voor het maken en doceren van die cursus!

Net voordat ik besloot te stoppen kwamen de “badges” in de mode, zoiets als vroeger bij de padvinderij. Als je een vuurtje kan stoken krijg je een badge, als je je eerste-hulp kent krijg je een badge, enzovoorts. Ik bleek bij HPE uiteindelijk voor 5 “Master badges” in aanmerking te komen. Alleen voor het DevOps examen ben ik gezakt. Merkwaardige ironie: ik heb mijn hele leven lang gewerkt op het kruispunt van Development en Operations. Ach, ik ben er niet meer commercieel van afhankelijk.

Hobbies

Hiervoor gaf ik het al een paar keer aan: kennis is in de IT sector maar heel beperkt houdbaar, Ik ben er nu een paar jaar uit en mijn kennis is verouderd. Maar ik heb mijn oude liefde weer opgepakt: de geschiedenis van de binnenvaart. Dat is te zien op de rest van deze website.

Ik heb altijd veel vrije tijd besteed als vrijwilliger voor de vereniging “Het Historisch Bedrijfsvaartuig“. Ik wandel, fiets, kano en zeil graag.